Hartenbreker

Ik voel je hand die zoekt de mijne, maar ik weet het gewoon je laat mijn dromen toch weer verdwijnen.

Je doet het namelijk telkens weer en het doet steeds meer zeer.

Waaroom speel je spelletjes met mijn hart? Telkens ziet mij leven weer zwart.

Waarom blijf ik je nog trouw? Misschien omdat ik nog steeds zielsveel van je hou?

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

Leugenaar

"Ik hou van jou"

Waarom zei je dat nou? Heb je nooit geleerd dat je niet mag liegen. En dat je geen mensen mag bedriegen? 

Als je tegen me praat gewoon op straat. Zie ik aan je ogen dat je gewoon staat te liegen. En automatisch laat ik al je beloftes langs me vliegen.

Weet je wat: Het is uit! Ik dans niet meer naar jouw fluit!

Je hebt mijn hart gebroken. Waarom ben je eigenlijk ooit in mijn leven opgedoken?

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

Woorden

Ik wil je zoveel zeggen maar als ik naar je kijk,

raak ik al mijn woorden weer kwijt.

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

Regendruppels

Wij zij als regendruppels die altijd samen willen zijn. Maar meestal kan dat niet , en dat geeft me een stekende pijn. 

Je woont te ver weg om me je liefde te geven. Maar toch blijf je elke seconde in mijn leven.

De regendruppels zijn net tranen, die zich overal een weg doorheen weten te banen.

 Lag ik nu maar in je armen, en kon ik me nu maar aan je warmen. 

Maar liefde op een afstand valt niet mee, en toch gaat mijn liefde voor jouw door de grootste zee.

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

De reden

Liefde is de reden waarom we leven.

Liefde is de reden waarom veel mensen zelfmoord pleegden.

Liefde is de reden waarom alles leeft op aarde.

Liefde is de reden waarom m'n moeder me baarde.

Liefde is he liefste wat ik jou geef,

Liefde is de reden waarom ik voor jou leef.

 

Goeie vrienden

We begonnen als goeie vrienden, we lachten om elkaar.

Maar opeens werd het raar, liefde begon te bloeien, en iedereen zag adt we steeds dichter naar elkaar gingen groeien.

Toen was het zo ver we waren alleen. En onze haretn en gevoelens werden één. 

Je lippen drukte op de mijne, onze gezichten dichtbij elkaar. Ik streelde zachtjes door je korte haar.

We stonden beiden te beven, en toen wist ik het zeker: Ik zou alles voor je op willen geven!!

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

Liefde

Je kijkt in mijn ogen en ik denk zeg het dan. Maar er komt niks van.

Je vraagt aan me waarom ben je niet zo opgetogen. Ik kan mijn eigen oren haast niet geloven. Hoe durft hij zoiets te vragen?

Ik mag eigenlijk helmaal niet klagen. Maar het einigste wat ik van je wil is liefde. En die krijg ik niet zoals ik het wil. Ik weet eigenlijk niet of ik nu mijn tijd verspil. Wil ik nog wel verder met jou in mijn leven? Of duurt dit maar nog even?

Bang voor een leven met en zonder jouw. Wat moet ik nou?

 Zeg toch gewoon dat je van me houd!

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

Nooit verwacht

Blauwe ogen in de manenschijn, die nu misschien eeuwig de mijne zullen zijn.

Bruine haren wiegend door de wind.

Mijn hand die weer de jouwe vind.

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

A stranger

My life is a stranger, I don't know my way.

But I hope there will come a day, that someone will help me to find my way.

Zelf geschreven,  Mèlanie

 

From the bottom off my heart

I've got a beautiful man, with sensitive eyes.

One who understands, love is stronger then pride.

Oh boy, I love you so, I never goanna let you go. I hoop you feel the same way too.

Because there is no me without you. There is no meaning to life without you.

There is no walk through the park, no light in the dark.

And no beat in my heart!!

Beslist niet zelf geschreven de tekst is een beetje aangepast door mij. Deze tekst was van een liedje waarvan ik me de zangeres niet meer kan herinneren.

 

Morgen zal het vrede zijn.

Door kapot geschoten straten zonder vader zonder land. Loop je hulpeloos verlaten aan je moeders warme hand.

Als een schaap tussen de wolven, de bestemming onbekend.

En niemand ziet hoe klein je bent, echt niemand ziet hoe klein je bent.

Morgen zal het vrede zijn, zal de zon je strelen. Zal de wereld weer een speeltuin zijn, en kun je rustig spelen.

Na de winter komt de lente, wordt de grijze lucht weer blauw.

Maar al ben je uit de oorlog gaat de oorlog ooit uit jouw?

Mooie ogen zijn vergiftigt,, zijn gewend aan het geweld.

En niemand ziet hoe klein je bent, echt niemand ziet hoe klein je bent!

Natuurlijk niet zelf geschreven, maar een songtekst van Marco Borsato. Dit is een liedje wat ik heel erg mooi en ontroerend vind.