Wie ik ben?

Ik ben Mèlanie Bonnema. Ik ben 19 jaar oud. En heb zelf 5 jaar bij KVC gevoetbald, bij de meisjes en ook bij de toen nog bestaande dames.

En wat ik nu doe?

Nu ben ik niet meer actief bij KVC want mijn opleiding vergt veel tijd. Wel mijn ouders, en broertje zijn nog actief bij KVC. Mijn moeder, Irmgard, zit in het bestuur, zij is secretaris. Mijn vader, Wiel, is jeugdcoördinator. En mijn broertje, Kevin, voetbalt bij de A1.

En welke opleiding doe ik?

Ik doe de PABO. Dit is een opleiding voor basisschool leerkracht.

En waarom begin ik met de oranje draad voor kinderen?

Omdat KVC meer jeugdspelers dan senioren heeft. Maar de oranje draad is soms nog wat moeilijk voor de jongere leden en meestal ook niet zo interessant, en daarom begin ik met de oranje draad voor kinderen.

En wat kunnen jullie allemaal vinden in de Oranje Draad voor kinderen?

Nou, van alles. Zoals: kleurplaten, knutsel ideeën, verhaaltjes, interviews, prijsvragen, gedichten, tekeningen en veel informatie over van alles en nog wat.

Zo genoeg over mij, we gaan verder.

We zullen maar meteen beginnen met een zware opgave.

Zoals je gezien hebt heb ik nog niet een leuke naam voor de Oranje Draad voor kinderen kunnen bedenken. Dat mogen jullie doen.

Jullie bedenken eerste een leuke naam en maken daar een mooiste tekening bij. De mooiste wordt als voorpagina gebruikt voor de Oranje Draad voor kinderen. Maar let op! De oranje Draad wordt helaas alleen in het zwart/wit gedrukt, dus jouw voorpagina wordt dan ook zwart/wit. Dit wil niet zeggen dat je de tekening niet hoeft te kleuren, want de uitgekozen voorpagina wordt ingelijst en in de kantine opgehangen!!

Dus ga maar aan de slag en misschien zien we jouw voorpagina de volgende keer wel in de Oranje Draad voor kinderen.

Je kunt je voorpagina op drie verschillende manieren versturen;

1. Je doet hem op de post en stuurt hem naar het volgende adres:

Mèlanie Bonnema

Canisiusstr. 42

6462 XJ Kerkrade

2. Of je stuurt hem via internet naar mijn E-mail box :

melanie.bonnema@wolmail.nl of 20000848Bonnema@pabo.o.hsl.nl

3. Of je stopt hem gewoon in de ideeënbus die in de kantine hangt.

Zorg wel dat ik je tekening voor 1 Juli heb ontvangen!! En vergeet je naam, adres, telefoonnummer en leeftijd er niet op te zetten.

Elke week staat er een klein verhaaltje in de Oranje draad voor kinderen. Dit verhaaltje kun je zelf lezen, of je ouders/ verzorgers kunnen het aan je voorlezen. Kun je zelf ook verhaaltjes schrijven? Nou stuur ze maar op, of gooi hem in de ideeënbus in de kantine. En dan zal ik er wel voor zorgen dat jouw verhaal ook in de voorleeshoek komt te staan.

Toen piet nog een heel klein rijstepapje was, begon hij al met voetballen. Zijn ome Jozef had hem dat geleerd. Die ome Jozef had een kale kop en een lange witte baard. Hij had een boek over voetballen, daar stond precies in hoe het moest. Elke zondag ging hij met Piet oefenen in het park. Meestal zei hij dat Piet het al aardig deed, maar soms zei hij dat het ‘knudde met een rietje’ was. Op een zekere dag, Piet was al zeven jaar, zei ome Jozef dat piet nu wel op voetballen kon. Hij stapte met hem naar de voetbalclub KVC Oranje, en stelde hem voor aan de trainer met de woorden: " deze jongen kan al een beetje voetballen. Maak er wat van" Piet werd ingedeeld bij de F2, en mocht bijna elke week meedoen. Maar hij trapte nog vaak over de bal heen.

Toen hij groter werd maakte Piet wel eens een doelpuntje, maar hij scoorde ook wel eens op eigen doel. Hij werd wel eens van de sokken gelopen, maar hij kon ook aardig schouderduwen. Hij werd ‘ de knokentrapper’ genoemd.

Op een keer moest hij drie minuten voor tijd invallen, en maakte per ongeluk een doelpunt omdat hij over zijn benen struikelde, en met zijn kop tegen de bal viel. Toen kreeg hij een schouderklopje van de trainer. Ome Jozef ging in die tijd vaak naar de rommelmarkt in het MECC. Daar vond hij eens een glimmend paar voetbalschoenen ( ze waren natuurlijk net gepoetst), en die nam hij mee voor Piet. Die had de nieuwe schoenen hard nodig, want zijn ouwe kon hij alleen nog met veel touw aan zijn voeten houden. De schoenen zaten echt lekker al waren ze wat groot. Piet had het gevoel dat hij er door beter ging voetballen.

Toen Piet Rijstepap kort daarna drie doelpunten en één wedstrijd maakte, zat er toevallig een scout van Roda op het gras. De scout zag wel wat in die jongen met steile haren. ‘het kan een Jaap Stam worden of anders een van Vossen" zei hij. Hij vroeg aan Piet of hij bij Roda wilde komen voetballen. Piet nam afscheid van zijn oude Oom Jozef. Deze wensten hem veel succes. Piet ging nu bij zijn oom Arie in Heerlen wonen. Dat was een dikke man met een pruikje. Hij bleef geen drie weken bij de junioren. Toen hij daar zeven doelpunten had gemaakt, begonnen de mensen van "tjonge-jonge" te mompelen, en "net Cruijff". Hij mocht mee trainen met het eerste elftal, en kreeg schouderklopjes van Vrede en van Erik van der Leur.

Op een mooie herfstdag stond Piet rijstepap bij Roda in de basis. Het was een INTER-cup wedstrijd tegen de Braziliaanse club FC Sao Paulo. Dit was heel belangrijk voor Piet, want er zat een scout van FC Schalke op de tribune, en ome Jozef kon wel een aanvulling op zijn AOW gebruiken. Jammer genoeg waren zijn voetbalschoenen, die hij van ome Jozef had gekregen had, kapot. Hij kreeg een nieuw paar cadeau van Adidas.

Toen de wedsrtijd begon, wist Piet dat het met deze schoenen knudde was. Hij trapte over de bal heen, en kopte de bal in eigen doel. Na twaalf minuten kreeg hij de bal door Zenden voor de voeten gespeeld, voor het lege doel van de tegenstander, maar hij raakte de bal zo slecht dat ie over de zijlijn vloog. "Boeoe rijstepap, klungel" werd er geroepen, en "rijstepap, ga naar huis!". Hij werd door de trainer van het veld gehaald. Daarna werd het nooit meer wat. Ja, een enkele keer schitterde hij nog bij KVC. Maar alleen als hij de kapotte schoenen van ome Jozef aantrok.